هفدهم دی مصادف با روز آزادی زنان و سالروز در گذشت شادروان غلامرضا تختی میباشد. در گذشته نه چندان دور چون این دو اتفاق همزمان بودند برای همین با یک چشمی خندان اولی را جشن میگرفتیم و با چشم گریان دیگرمان, بسوگ هجرت زودبهنگام جهان پهلوان مینشستیم و از کشتی هایش و جوانمردی هایش و . . . سخن میگفتیم و یادش را گرامی میداشتیم ولی حالا 17 دی این دوران هر ساله با دو چشم گریان به ماتم از دست رفتن هر دونشسته و برای دومی شادی روح و برای اولی بازگشت دوباره اش را آرزو میکنیم !!!
۳ نظر:
سلام گرم
روحش شاد
کدام آزادی زنان
زنانی که حتی حق ندارند از آرزوها و دوست داشتنهای خود بنویسند وفریاد بزنند .
حسین جون درود. عزیزم یاد تختی گرامی اما گریه برای چی؟؟؟؟؟؟!!
حالا برای آزادی گرفته شده از بانوان میهنمون یه چیزی. اما برای شخصی که اگر فوت هم نمی شد(توسط خودکشی یا هر چیز دیگه) تا حالا مشخص نبود زنده می ماند یا که خیر؟ جای یه مقدار تعجب هست بنظر من. عزیزم فکر نمی کنی بهتر باشه ما برای نداشتن یه محل آبرومند و درست و حسابی برای مرقد ایشون و مسائل مفید تری مانند این گریه و زاری کنیم!! تا برای فوتش؟؟ امیدوارم این جسارت منو ببخشی چون بمن ربطی نداره که شما چه چیزی دوست می داری. اما واقعا تعجب می کنم از بعضی مسائل با اهمیت تری که فراموش می شود و بعضی موارد بی فایده و تکراری که هر سال آن را می بینم و تاسف می خورم.
حسین جون در آخر امیدوارم یه روزی رو هم برای بزرگداشت شعور بانوان قرار بدن چون واقعا فقدان یه همچین چیزی رو دارم به عین می بینم. و باز هم تاسف می خورم.
اردتمندو کوچیک شما سجاد
روحش شاد يادش هميشه گراميست و عزيز دلها.
ارسال یک نظر